Czekoladowa chmura

"Zaskakująco lekkie" - zaopiniował Kuba, zanim zdążyłam mu powiedzieć, co je. Widać więc, że Nigella nie bez powodu nazwała tak to ciasto. Jest wspaniałe. Intensywne w smaku i rzeczywiście lekkie (choć to niestety tylko złudzenie). Brakowało mi tylko jakiegoś orzeźwiającego dodatku, następnym razem na pewno wzbogacę je malinami. Jezu, rozpływ w bardzo ą-ę stylu, więc koniec, przepis, dziękuję.

Wg Nigelli + moje małe modyfikacje:

• 270 g czekolady gorzkiej, roztopionej
• 100 g masła
• 6 jajek - 2 w całości, a 4 rozdzielone
• 175 g cukru
• szczypta soli
• 1 łyżeczka ekstraktu waniliowego

+ kremówka do podania

Do roztopionej czekolady wrzucamy masło, żeby się spokojnie rozpuściło. 2 całe jajca z dodatkiem 4 żółtek ucieramy z połową cukru, dodajemy miksturę czekoladową i ekstrakt z wanilii. Białka solimy i ubijamy na sztywno, na koniec ubijania powoli dodajemy resztę cukru. Delikatnie dodajemy pianę do mieszaniny czekoladowo-jajecznej, mieszamy dokładnie, ale starając się nie pozbawić białek powietrza. Przelewamy do wyłożonej papierem tortownicy i pieczemy w 180 stopniach przez pół godziny lub do momentu, aż ciasto mocno urośnie i przestanie być trzęsące. Następnie spektakularnie popęka, a po wyjęciu z piekarnika wzorcowo się zapadnie.

Ubijamy kremówkę na sztywno, może być z dodatkiem ekstraktu z wanilii, ale nie polecałabym już jej słodzić - ciasto jest wystarczająco słodkie. Nakładamy ją w powstałe zapadnięcie.

Na koniec możemy albo posypać wierzch kakao (kakałem!), albo okruszkami powstałymi przy uwalnianiu placka z obręczy, albo niczym, zostawiając chmurkę ze śmietany nieskalaną.

Jest pyszne nawet na 3 dzień! Chociaż wątpię, że u kogoś zostanie tak długo, chyba że jak ja - ocali sobie kawałek do pracy i o nim zapomni na jakiś czas.