Kofta i sos do niej.

Tydzień przeleciał, nawet nie wiem, kiedy. Nazbierało się trochę zaległości w dodawaniu przepisów, więc bez zbędnego przedłużania podaję przepis na mój ulubiony bezmięsny obiad. Kofta sama w sobie szału nie robi, ale ten sos mogłabym jeść codziennie, do wszystkiego.

Wczorajszy dzień w pracy upłynął na myśleniu o tym, że zrobię koftę, a dzisiejszy - na żałowaniu, że nie zjadłam więcej ;)

Ok, teraz naprawdę już nie przedłużam.

Kofta składa się z:

• 2-3 ugotowanych, niedużych ziemniaków
• 1 kostki twarogu śmietankowego
• soli
• 1,5 łyżeczki curry

Ziemniaki rozgniatamy z serem na gładką masę, doprawiamy solą i curry. Z masy kulamy klopsy (jeśli ciasto nie chce współpracować i np. przeraźliwie się lepi do rąk, tak jak mi wczoraj, dodajemy trochę mąki i bułki tartej. Zazwyczaj jednak się nie lepi - nie wiem, może jakieś lewe ziemniaki kupiłam...). Klopsiki panierujemy w jajku i bułce tartej, smażymy na rozgrzanej oliwie aż panierka zbrązowieje.

A teraz mój sekretny przepis na najlepszy sos pomidorowy:

• 50 ml oleju
• 3-4 łyżki wiórków kokosowych
• puszka pomidorów (w sezonie 2-3 świeże, sparzone, bez skórki)
• łyżeczka zmielonego kuminu (kminu rzymskiego)
• kawałek (1-1,5 cm) startego imbiru
• sok z połowy cytryny
• chili albo pieprz
• 1 ząbek czosnku
• sól
• 2-3 łyżki śmietany (jeśli się nie dodało cytryny, to można użyć kwaśnej, ale polecam jednak i cytrynę, i słodką śmietanę)
• ewentualnie łyżeczka cukru

W garnku rozgrzewamy olej, następnie wrzucamy wiórki kokosowe i chwilę (krótką! szybko się palą) smażymy, dodajemy pomidory (z rozwagą, bo będą niemiłosiernie pryskać na wszystkie strony), sok z cytryny, rozgnieciony czosnek, imbir, kumin i chili. Chwilę gotujemy i  traktujemy blenderem, potem dodajemy śmietanę i doprawiamy solą. Jeśli jest zbyt kwaśny/za mało wyrazisty, możemy dodać trochę cukru, ale doświadczenie mnie uczy, że jak go odstawimy na chwilę, żeby się przegryzł, to magicznie robi się słodszy sam z siebie :)

Kofta dokładnie przykryta sosem + dodatki (ryż i koniecznie jakaś surówka, u nas wczoraj była nią mizeria. Mizeria była też dodatkiem, kiedy pierwszy raz robiłam koftę i wlokłam ją przez całe miasto w nowiutkiej torbie, oczywiście skończyło się to zalaniem wszystkiego w torbie śmietaną. Dobra rada: mizerię bez katastrofy transportuje się tylko w szczelnym słoiku.)

I znowu jestem głodna...

P.S. - w następnym odcinku pizza-niespodzianka :)