Piccucha

Zgodnie z obietnicą - post o pizzy-niespodziance.
Pizza była pierwszym obiadem, jaki razem zrobiliśmy (W sensie - Kuba zaprosił mnie na obiad, który trzeba było ugotować ;)).
Teraz też zazwyczaj robimy ją razem - Kuba ciasto, ja sos. Ale ostatnio wróciłam z pracy i przywitał mnie zapach pomidorów z czosnkiem - i to były najlepsze urodziny (Kuby) ever :)
Tu nie ma czego nie lubić - pomidory, cebula, feta, oliwki i duże ilości czosnku naraz. Czasem, jak jesteśmy szaleni, dorzucamy też parmezan (do ciasta i na wierzch), ale przeważnie jesteśmy nudni i tego nie robimy.

Ciasto:

• 1 szklanka letniej wody
• 50 g drożdży
• 3 szklanki mąki
• łyżka oliwy
• 1 łyżeczka soli
• starty parmezan - jeśli się jest burżujem :)

Drożdże rozpuszczamy w wodzie i wlewamy do mąki, dodajemy sól, oliwę (i parmezan) i wygniatamy, aż będzie jedną, dużą kulą. Odstawiamy do wyrośnięcia i włączamy piekarnik (200-220 st), żeby rozgrzał się kamień.

Sos:

• 2 duże cebule
• 1 puszka pomidorów albo 3 świeże, bez skórki
• 2 ząbki czosnku (Kuba zaraz będzie ryczał, że 2 to za mało)
• oliwa do smażenia
• bazylia
• oregano
• sól i pieprz

Dodatki - według gustu, u nas podstawa to feta i oliwki.

Cebulę kroimy w kostkę i smażymy na rozgrzanej oliwie. Dodajemy sól, wrzucamy pomidory (pokrojone w kostkę) i wyciśnięty czosnek. Doprawiamy bazylią, oregano i pieprzem.
Próbujemy, czy nie jest za mało słony, a potem kroimy dodatki i próbujemy jeszcze raz, z dodatkami, bo jak zwykle zabieramy się za obiad, kiedy jesteśmy już skrajnie głodni.

W tym czasie ciasto teoretycznie powinno już wyrosnąć. Zwykle robiliśmy pizzę z całego ciasta, ale jakiś czas temu musieliśmy ją rozmnożyć dla 5 osób i tym samym odkryliśmy, że lubimy cienką pizzę. Dzielimy je zatem na 2 części i wałkujemy tak, żeby miało średnicę kamienia do pizzy (kamień to też niedawne odkrycie, jest super. Ale blacha również się sprawdzała :)), smarujemy sosem i wrzucamy pokrojoną w kostkę fetę i oliwki.
Na kamieniu pizza piecze się szybciej, ok. 10-15 minut. Z blachą różnie bywało, ale 20 minut dla cienkiej pizzy powinno wystarczyć. Grubej dajemy więcej czasu.

Bąble na podniebieniu to u nas już tradycja, pizza nigdy nie zdąży ani trochę ostygnąć.

Cudowny widok po powrocie z pracy.